بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک و روند بروز بیماری تب مالت در استان خراسان رضوی

مقدمه  تب مالت یا بروسلوز یک بیماری قابل انتقال بین انسان و دام است که از طریق حیوانات آلوده و فرآورده­های آن­ها منتقل می­شود. استان خراسان رضوی که به عنوان استانی با میزان بروز بالا طبقه­بندی می­شود، یکی از مناطق مورد توجه در کنترل بیماری تلقی می­شود. هدف این مطالعه بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک بیماری در منطقه می­باشد. روش کار  این مطالعه توصیفی تحلیلی از سال 1388-1392 در استان خراسان رضوی انجام شد.اطلاعات مربوط به 5743 مورد بیماری در استان خراسان رضوی در طی 5 سال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss  و آزمون های کای دو، پیرسون و تی مستقل بررسی شد. نتایج  میانگین بروز بیماری در استان 26 در صد هزار نفر می­باشد که در شهرهای درگز، تخت جلگه و رشتخوار میزان بروز بالاتر بود. در سه سال اول مطالعه تعداد موارد بروز روند افزایشی و در دو سال بعد روندی کاهشی داشته است و در ماه­های اردیبهشت تا شهریور بیشترین موارد بروز رخ داده است. 85%  بیماران ساکن روستا و 15 % ساکن شهر بودند. زنان1/43%  و مردان 9/56% موارد را به خود اختصاص دادند. شغل­های خانه­دار (9/33%) و کشاورز-دامدار (8/27%) بیشترین موارد بیماری را داشتند. میانگین سنی بیماران 1/18± 04/33 بود.2/77 % سابقه مصرف لبنیات غیرپاستوریزه را داشته­اند که شیر (4/91%) و پنیر (4/21%) بیشترین مصرف را داشتند. بین محل سکونت و دو متغیر سابقه واکسناسیون دام­ها و سابقه بیماری در افراد خانواده، رابطه معنی­دار یافت شد (001/0>p). نتیجه­گیری با توجه به بروز بالای بیماری تب مالت در شهرهای درگز، تخت جلگه و رشتخوار و اینکه جوانان 10 - 30 سال و روستاییان بیشتر از سایر اقشار در معرض ابتلا هستند، نیاز به انجام اقدامات پیش­گیرانه در این گروه­ها بیشتر احساس می­شود.